Er slaapt een man onder de Lange Jan, de toren van de Koorkerk die Middelburg zo kenmerkt. Hij ligt languit op een bankje, met zijn voeten in het luchtledige, de wreven over elkaar. Zijn matig versleten bootschoenen zweven in de lucht, alsof het bankje simpelweg een stukje te kort is voor de man. Het is geen zwerver. Integendeel. Zijn kaki broek is van het type Piet Zoomers en zijn Rayban zonnebril is verre van versleten. Zijn hond houdt de wacht naast staat een bord waarop staat dat je voor vier euro naar Middelburgs kroon kunt stijgen.

Het Koorkerkhof en de Koorkerkstraat liggen er verder verlaten bij. Een enkele verdwaalde toerist passeert de enorme kerk. Een jong stelletje bekijk het beeld van de Ringsteker even verderop. De tafeltjes en stoeltjes van café Desafinado staan werkeloos aan de rand van het plein. Muzieknoten sieren de gevel en het logo van het cafeetje dat uitkijkt op de Lange Jan en de slapende man.

Desafinado. Het is genoemd naar het beroemde lied van João Gilberto, de vader van de Bossa Nova die in de jaren ’60 furore maakte met zijn zachte Portugese stem en ritmisch reutelende gitaar. Ik leerde het lied pas kennen in 1998, toen zijn vrouw Astrud het samen met George Michael zong. De Bossa Nova was er toen wel uit verdwenen, maar de zachte stemmen bleven. Het gaat over muzikaliteit. “Uit de toon” is de letterlijke vertaling, met als hoofdboodschap: ook zing ik wat vals, mijn hart klopt voor jou. Je kunt veel zeggen van George Michael, maar vals zingt hij niet. En Astrud Gilberto al helemaal niet.

Terug naar de man op het bankje. Hij is inmiddels opgestaan, rookt zijn sigaretje en lijkt totaal geen haast te hebben. Blik op oneindig. Met dat zonnebrilletje heeft hij wel wat weg van George Michael. Een coole gast, totaal ontspannen. Heeft hij de Bossa Nova in de kop? Hij valt in elk geval uit de toon hier op het Koorkerkhof in Middelburg, waar iedereen een voorbijganger is of speelt. Even later ligt hij weer op zijn bankje, in precies dezelfde houding als daarvoor. Ook dat is een gave.

De vrouw en het meisje komen uit de deur van de Lange Jan. Ze hebben net Middelburgs kroon gezien. Opgetogen doen ze verslag van uitzicht, trappen en toren. De man komt weer overeind. Ook zijn hond komt weer in beweging. Hij dooft zijn peuk. Van het één op andere moment is hij een vader geworden, een familieman, zoals er zoveel zijn even verderop, op de Markt in Middelburg. George Michael is verder weg dan ooit.

20140126-165451.jpg