Drie minuten
We staren de vierbaansweg af, op zoek naar een blauwe bus. In gedachten al thuis. Vrouw, kinderen, karbonade. De tijd verstrijkt. Spleetogen turen. De zon prikt. De oranje minuten tellen af op het gitzwarte bord. Tot onze bus digitaal niet meer bestaat. Anticlimax.
Kom kom, gelukkig is er nog de echte wereld. Moedig vormen twee paar ogen weer spleetjes. Na een minuut of drie maakt de onrust zich van ons meester. Drie minuten! Drie minuten is kennelijk de marge waarbinnen de raderen van onze samenleving dienen te draaien. Drie minuten. Wat zijn drie minuten?
Na tien minuten ontstaat er een gesprek. Tien minuten! Tien minuten is kennelijk de tijd die we nodig hebben om ons geen vreemden meer voor elkaar te voelen. Tien minuten van verlegen anonimiteit, onverschilligheid. Wat zijn tien minuten?
