Smedenstraat

In de druilerige Smedenstraat te Deventer had slechts één winkel zijn koopwaar op straat uitgevent en dat was bewonderenswaardig genoeg de boekhandel. Het tafeltje was overdekt met doorzichtig zeil om de moedige boeken droog te houden. De aantrekkingskracht van boekhandels is groter dan mijn afkeer van miezer. Ik maakte dus een flauwe bocht naar het antiquariaat met zijn tafeltje om het aanbod te bekijken. Onder het zeil lag tussen de anonieme titels het volmaakte kleine stukje, een kleurige bundel van Kees Fens.

Fens! Als stukjesschrijver kon ik hier niet aan voorbijgaan. Ondanks de miezer klaarde mijn dag op terwijl ik het boek onder het plastic vandaan haalde, waarna ik tot mijn vreugde constateerde dat ook het boek zelf in plastic was verpakt en zo ongeschonden mijn leestafel zou bereiken. Het betrof een verzamelbundel van Fens, geselecteerd en ingeleid door Joost Zwagerman. Het was verschenen in 2009, een jaar nadat de woordkunstenaar overleed.

Het tafeltje had zijn werk gedaan. Ik stommelde naar binnen om af te rekenen. De boekhandelaar, een jonge man die naast zijn boeken ook in literaire t-shirts handelde zag de kleurige driehoeken van Kees Fens onder mijn arm. Hij keek mij een ogenblik aan en wist wie ik was, wat ik nodig had. Hij bracht mij vervolgens op het spoor van A.L. Snijders, de man die vandaag de dag het genre van het kleine stukje zo succesvol bedient.

Ik verliet het pand in goed gezelschap en vervolgde mijn pad door de Deventer’ binnenstad, denkend aan de talloze manieren waarop een boek van doorslaggevende invloed kan zijn op een mensenleven.

2025-08-29T17:14:39+00:0024 september 2019|observaties|

Tijdelijkheid

Het oude streekbusstation ligt er maar verlaten bij. Werkeloos, sinds het nieuwe busstation in gebruik is. De halteborden staan er nog. Ontdaan van informatie, als stille getuigen van de vroegere ochtenddynamiek. Het beton ademt nog de frustratie van duizenden op een haar na gemiste bussen. Op mijn netvlies het beeld van de chauffeur die stoïcijns zijn bus de bocht om zwaait, de Oosterlaan op. Een plek van kortstondig wachten is getransformeerd tot een plek waar men langsloopt, onderweg van fiets naar station. Een tijdelijke plek is permanent geworden.

Toch hangt er nu weer een tijdelijke sfeer. (meer…)

2019-09-24T19:10:07+00:002 mei 2019|stationskronieken|

Terug van weggeweest

De verkeersregelaars zijn terug. Ik begon ze al te missen, op mijn dagelijkse fietstochtje door de ochtendspits. De chaos van de af- en aanrijdende blauwe bussen, laverend tussen de drommen studenten, in bedwang gehouden door mannen met hesjes en rode handlampen en plastic blokken, in dreigend rood en wit. Dat wespennest heeft plaats gemaakt voor een waterig lentezonnetje boven een stille stroken van beton. Afgeschreven beton.

(meer…)

2019-09-24T19:10:48+00:0026 april 2019|stationskronieken|